ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Έχοντας κλείσει τα 41 και συμμετέχοντας από πολύ μικρός σε πορείες, απεργίες κλπ μπορώ να κρίνω αν κάποια πορεία - διαδήλωση είναι μεγάλη ή όχι. Σήμερα λοιπόν στον εορτασμό της εργατικής πρωτομαγιάς πήρα μέρος στην μεγάλη διαδήλωση που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ. Η συγκεκριμένη ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη τα τελευταία χρόνια που μπορώ να θυμηθώ (η πρώτη ήταν τότε με τα ασφαλιστικά νομοσχέδια του Γιαννίτση και του Σημίτη από την ενωμένη τότε ΓΣΕΕ). Βρισκόμουν στο ύψος του μεγάρου μουσικής όταν κοίταξα πίσω και είδα ότι το τέλος της πορείας ακόμη δεν είχε εμφανιστεί στην βασιλίσσης σοφίας όταν αρκετή ώρα έβλεπα ανθρώπους να επιστρέφουν μετά την ολοκλήρωση της πορείας στην αμερικάνικη πρεσβεία. Όταν επέστρεφα συνάντησα το τέλος της πορείας λίγα μέτρα μετά το Χίλτον.
Από τα παραπάνω και επειδή έχω πάρει μέρος σε όλες σχεδόν τις πορείες του ΠΑΜΕ νομίζω ότι πρόκειτε για την μεγαλύτερη πορεία της συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ. Μιας παράταξης που στέκεται με συνέπεια δίπλα στον εργαζόμενο από την ημέρα που ιδρύθηκε. Ελπίζω ότι όλος αυτός ο κόσμος θα συσπηρωθεί στις δύσκολες στιγμές που ζούμε όλοι εμείς οι εργαζόμενοι με το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ γυρνώντας την πλάτη στους αγύρτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που χρόνια και χρόνια αποσκοπούσαν χρησιμοποιώντας τον συνδικαλισμό να βρεθούν στα έδρανα της βουλής και στους υπουργικούς θώκους (νομίζω ότι δεν χρειάζεται να δώσω καν παραδείγματα).

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στην σωστή επιλογή του τόπου και της πορείας της διαδήλωσης. Συγκέντρωση που διοργανώθηκε μπροστά στο άντρο της διαπλοκής και πορεία τόσο στα γραφεία της ευρωπαϊκής ένωσης όσα και στην φωλιά του δντ την αμερικάνικη πρεσβεία.