Νίκος Μπογιόπουλος στο Ριζοσπάστη
Πρώτο: Το Κολοσσαίο παραμένει Κολοσσαίο ακόμα κι όταν
στην αρένα του ρίχνονται οι μέχρι χτες πραιτοριανοί του. Μάλιστα, όσο
λιγότερος είναι ο «άρτος» για το λαό, τόσο περισσότερο έχουν ανάγκη οι
άρχοντες του Κολοσσαίου να καταφεύγουν στα θεάματα. Οσο φουντώνει η οργή
του λαού τόσο περισσότερο οι άρχοντες καταφεύγουν στα θεάματα για τον
εξευμενισμό του πλήθους. Και τι πιο «καθαρτήριο» θέαμα, τι πιο
«εξαγνιστική» παράσταση για τους δήμιους και τους πραίτορες από την
εικόνα ενός πραιτοριανού - δήμιου που τον ρίχνουν στα θηρία οι ίδιοι οι
πραίτορες, οι ίδιοι οι δήμιοι.
Αιώνες τώρα, αυτός είναι ένας από τους τρόπους για να αναπαράγεται το
Κολοσσαίο. Η πολιτική του και η ηθική του. Αν χρειαστεί και όποτε
χρειαστεί «τρώει» και κάποιους από τους δικούς του. Γιατί το θέμα,
τελικά, είναι να βγαίνουν «καθαροί» οι άρχοντες του Κολοσσαίου. Να
μπορούν να παριστάνουν τους «άτεγκτους». Κάποιες φορές η θυσία ενός
πραιτοριανού καθίσταται αναγκαία προϋπόθεση ώστε να συνεχιστεί ο
κανιβαλισμός. Η απανθρωπιά. Η σφαγή και η βαρβαρότητα. Και μάλιστα στο
όνομα της «δικαιοσύνης». |
