Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Liberation:"Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου,πάντα σηκώνεται"!

Άρθρο ύμνο για την Ελλάδα φιλοξενεί η Liberation, ενώ το κείμενο τελειώνει με μία προτροπή... "το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες". Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο άρθρο:

Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

Ο Έλληνας δεν χορεύει και δεν θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.

Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.

Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, τον φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του “τρελού χρήματος”. Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα “Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων. Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.

Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!

Τόσο ... όσο!

Αντιγράφω από σημερινή ανάρτηση στο site της ελληνοφρένειας.

"Όσο πιο κοντά πλησιάζεις στη γνώση τόσο απομακρύνεσαι από τη βλακεία, όσο πιο κοντά πλησιάζεις στην γαλήνη τόσο απομακρύνεσαι από το φασισμό, όσο πλησιάζεις στην διαλεκτική τόσο απομακρύνεσαι από τις παγίδες, όσο πλησιάζεις στη συνειδητοποίηση τόσο απομακρύνεσαι από την οργή, όσο περισσότερο ακούς, τόσο περισσότερο αποφεύγεις το λαϊκισμό.

Όσο διευρύνεις τα όρια τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες.

Αυξάνεις τις πιθανότητες να υπερβείς ακόμη και το δοσμένο πλαίσιο, να ξεφύγεις από τον ατέρμονο δυισμό, από την αιώνια διαμάχη του καλού και του κακού, τις τύψεις που το συνοδεύουν, να ξεπεράσεις τις αναστολές, τις φοβίες και να απελευθερωθείς.

Να συνειδητοποιήσεις δηλαδή ότι δεν ανέχεσαι να σου βάζουν όρια, δεν ανέχεσαι να σε κοροϊδεύουν, να σε αντιμετωπίζουν ως αριθμό, να σε κλείνουν σε τετράγωνα, δεν ανέχεσαι να σε εξευτελίζουν, να σε ποδοπατούν, να σε βάζουν να υπογράφεις δηλώσεις μετανοίας, να «δίνεις» τους συναδέλφους σου, να θεωρείς ότι εσύ μπορείς να επιζήσεις τρώγοντας τα κομμάτια τους, να γίνεσαι καθημερινά κάτι λιγότερο από αυτό που είσαι ικανός.

Όσο διευρύνεις τα όρια τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες. Όσο περισσότερο υπάρχεις τόσο περισσότερο αναπτύσσεσαι. Όσο περισσότερο τους κοιτάς στα μάτια, τόσο πιο πολύ τους εξοργίζεις. Όσο περισσότερο στέκεσαι όρθιος, τόσο περισσότερο τους πανικοβάλεις. Όσο πιο ψύχραιμα τους συμπεριφέρεσαι τόσο περισσότερα χημικά θα σου ρίξουν. Όσο πιο έτοιμος γίνεσαι, τόσο πιο μικροί θα φαίνονται, όσο πιο πολύ πανικοβάλλονται τόσο περισσότερα λάθη κάνουν, όσο πιο πολύ εκνευρίζονται τόσο πιο έντονες θα είναι οι κραυγές τους. Θα συνεχίσουν να απειλούν, θα συνεχίσουν να τρομοκρατούν θα συνεχίζουν να κρύβονται.
Οι δρόμοι είναι δικοί μας γιατί φοβούνται να κυκλοφορήσουν, όχι γιατί θα τους χτυπήσουμε, αλλά γιατί ξέρουν ότι πλέον δεν ασκούν καμία επιρροή πάνω μας, γιατί διευρύναμε τα όρια και αυξήσαμε τις πιθανότητες.

Γιατί όσο διευρύνεις τα όρια τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες."

Κυριάκος Α.

από ελληνοφρένεια
http://www.ellinofreneia.net/details.php?id=3168