Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα. Μέρος 4 - Περίοδος Καποδίστρια και Όθωνα

Η συγκεκριμένη ανάρτηση καθώς και άλλες που προηγήθηκαν και που θα ακολουθήσουν αφορούν τις επιδράσεις που είχε το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα όπως αυτές παρουσιάζονται στο βιβλιο του Νίκου Μπελογιάννη.

Αποτελούν σύντομη περίληψη όσον αναφέρονται στο συγκεκριμένο βιβλίο και σε δική μου ελεύθερη απόδοση.

Ο Καποδίστριας παρ’ όλες τις προσπάθειες που έκανε αλλά και τις υποσχέσεις που έπαιρνε από όλες τις «προστάτιδες» δυνάμεις δεν κατάφερε να μαζέψει τα απαραίτητα χρήματα ώστε να καλύψει τις ανάγκες του νεοσύστατου κράτους.  Έτσι στην Δ’ Εθνοσυνέλευση (Ιούλιος 1829) στο Άργος υπέβαλε τον προϋπολογισμό, που ήταν λογαριασμός εσόδων – εξόδων από 1^η Μαΐου 1829 – 30 Απριλίου 1830 ο οποίος ήταν ελλειμματικός κατά 12,5 εκατομμύρια γρόσια.

Η πραγματικότητα ήταν απογοητευτική. Οι κοτζαμπάσηδες και οι καραβοκύρηδες προσέφεραν ελάχιστα και με αντίτιμο μεγάλες εκτάσεις από τα εθνικά κτήματα. Οι τρεις δυνάμεις τον κοροϊδεύουν με μόνο τον Τσάρο και την Ρωσία να προσφέρει συνολικά 8 (οχτώ) εκατομμύρια φράγκα.

Οι προσπάθειες που έκανε να ιδρύσει τράπεζα και να προσελκύσει χρήματα από την Ευρώπη απέτυχαν και έτσι τελικά οδηγήθηκε στη λύση να εκδώσει χρήμα (χαρτονόμισμα). Το συγκεκριμένο νόμισμα όμως ήταν χωρίς αντίκρισμα και στην ουσία χωρίς αξία. Το αποτέλεσμα ήταν να ξευτιλιστεί τελείως και να μην το αγοράζει κανείς.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες πριν ακόμη σκοτωθεί ο Καποδίστριας οι «προστάτιδες» δυνάμεις ξεκίνησαν να ψάχνουν για βασιλιά. Κοτζαμπάσηδες, καραβοκύρηδες, ξένοι και κάθε είδους απατεώνας που είχαν μαζευτεί στο νεοσύστατο κράτος ξεκίνησαν το παραμύθιασμα του λαού ότι ο ξένος βασιλιάς που θα ερχόταν θα έφερνε μαζί του μαζί με την σωτηρία της πολύπαθης χώρας και του πουλιού το γάλα. Οι προσπάθειες αυτές εντάθηκαν μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα.

Αρχικά πρότειναν τον Λεοπόλδο του Σαξ-Κοβούργου ο οποίος τελικά αρνήθηκε. Στη συνέχεια στράφηκαν στον γιο του Ναπολέοντα τον οποίο όμως δεν ήθελε με τίποτα ο Γάλος βασιλιάς για να καταλήξουν τελικά στην επιλογή του Όθωνα (γιος του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου). Στην συγκεκριμένη επιλογή συμφώνησαν και οι τρεις «προστάτιδες» δυνάμεις και όπως μπορεί ο καθένας να φανταστεί δεν ρώτησαν τον Ελληνικό λαό.

Έτσι κανέναν δεν έδειχνε να συγκινεί το γεγονός ότι ήταν ένα ηλίθιο παιδαρέλι, ούτε βέβαια το γεγονός ότι δεν είχε καμία σχέση με την ψυχή, τους πόθους, τα βάσανα και τους καημούς του λαού που θα κυβερνούσε.

Ο Όθωνας ερχόμενος στην Ελλάδα έφερε μαζί του κι ένα σωρό «δώρα». Πρώτα από όλα έφερε τους Βαυαρούς του. Έναν στρατό μισθοφόρων με ότι χειρότερο υπήρχε στη χώρα του στους οποίους προσέφεραν παχυλούς μισθούς. Το δεύτερο δώρο ήταν οι τρεις αντιβασιλιάδες (Άρμανσμπεργκ, Μάουρερ και Χάιντεκ) οι οποίοι θα κυβερνούσαν μέχρι την ενηλικίωση του βασιλιά. Αυτούς τους τρεις δεν τους έφερε μόνους αλλά για κακή τύχη αυτής της έρμης χώρας έφερε μαζί και την συνοδεία τους.  Ένα ατελείωτο ακριδολόϊ από καιροσκόπους, τυχοδιώκτες, τοκογλύφους, χρεωκοπημένους «σοφούς» και κάθε καρυδιάς καρύδι οι οποίοι είχαν για μοναδικό τους σκοπό πως θα βγάλουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, είτε με το καλό , είτε με το άγριο.

Όλους αυτούς τους τραβούσε το τρίτο «δώρο» που έφερνε ο Όθωνας και το οποίο ήταν ένα δάνειο ύψους εξήντα εκατομμυρίων φράγκων από τις τρεις «προστάτιδες» δυνάμεις, οι οποίες φέρνοντας τον βασιλιά ανέλαβαν να εγγυηθούν το συγκεκριμένο δάνειο γνωστό και σαν δάνειο του 1833.

Συνεχίζεται.........

Πηγή :

Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα.

Νίκος Μπελογιάννης

Εκδόσεις ΑΓΡΑ