Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα. Μέρος 1

Η συγκεκριμένη ανάρτηση καθώς και άλλες που θα ακολουθήσουν αφορούν τις επιδράσεις που είχε το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα όπως αυτές παρουσιάζονται στο βιβλιο του Νίκου Μπελογιάννη.

Αποτελούν σύντομη περίληψη όσον αναφέρονται στο συγκεκριμένο βιβλίο και σε δική μου ελεύθερη απόδοση.

Τα παρακάτω διαδραματίζονται λίγο μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821. Οι ανάγκες του Αγώνα τεράστιες. Αδυναμία για την αγορά ακόμη και μπαρουτιού. Ο φτωχός λαός προσφέρει ότι έχει, ζώα , γεννήματα, προίκες και πάνω από όλα το αίμα του στον αγώνα για την απελευθέρωση. Από την άλλη οι Κοτζαμπάσηδες  αφού αναγκάστηκαν εκ των υστέρων θέλοντας και μη να πάρουν μέρος στον Αγώνα αντί να προσφέρουν μέρος έστω της τεράστιας περιουσίας τους επιδίδονται σε έναν αγώνα ποιος θα πρωτοαρπάξει τα λεγόμενα Εθνικά χτήματα που παρατάν οι Τούρκοι. Τα συγκεκριμένα χτήματα προορίζονταν να πουληθούν και με τα χρήματα που θα έπιαναν να βοηθούσαν τον Αγώνα. Στο ίδιο μήκος και οι καραβοκύρηδες με πρωτεργάτες τους Κουντουριώτηδες οι οποίοι αφού ύπουλα εξόντωσαν τον αρχηγό των ναυτών τον καπετάνιο Οικονόμου που τους ανάγκασε με το ζόρι να πάρουν μέρος στην Επανάσταση ξεκίνησαν το πλιάτσικο και τις λεηλασίες με μεγαλύτερη ένταση από ότι οι Τούρκοι.

Έχουμε φτάσει το Μάη του 1823 και όσα χρήματα υπήρχαν από τη Φιλική Εταιρεία, τους Φιλέλληνες και τον απλό λαό έχουν ξοδευτεί. Αδύνατη με τέτοιες συνθήκες η συνέχιση του αγώνα. Ανύπαρκτη η φορολόγηση και ο μόνος τρόπος να μαζευτούν χρήματα οι προσφορές. Από τον Μάη του 1823 – τον Απρίλη του 1824 τα έσοδα ήταν 12.864.000 γρόσια (7,5 εκ προσέφεραν οι Κρητικοί κ τα υπόλοιπα οι νησιώτες με την Πελοπόννησο να συνεισφέρει ελάχιστα αφού οι Κοτζαμπάσηδες όχι μόνο δεν έδιναν τίποτα αλλά φρόντιζαν να βάζουν χέρι και στο ταμείο στα χρήματα που προσέφερε ο λαός.

11 Απριλίου του 1824 στην Τρίτη Εθνική Συνέλευση παρουσιάζει την έκθεσή της η λεγόμενη «επί των Εθνικών Λογαριασμών Επιτροπή» την οποία συνέταξε μετά από ενός χρόνου σκληρή δουλειά έχοντας να παλέψει με απίστευτα εμπόδια που έβαζαν όσοι είχαν την φωλιά τους λερωμένη.

Πρώτο συμπέρασμα της επιτροπής : «τα εθνικά κατάστιχα ήσαν νοθευμένα και πλήρη από καταχρήσεις, πλαστοπαρτίδες, ελλείψεις, λάθη και ανωμαλίας».

Οι διαχειριστές του δημοσίου ταμείου εμφανίζουν φουσκωμένα τα έξοδα 38.616.000 γρόσια τον προηγούμενο χρόνο με έσοδα 12.864.000 γρόσια. Για να καλύψουν μέρος της τρύπας τύπωσαν 17.250 ομολογίες αξίας 5.000.000 γροσίων με αντίκρισμα τα Εθνικά χτήματα. Για να μην σας ζαλίζω με αριθμούς έλλειπαν 13.154 ομολογίες , αξίας 3.486.900 γροσίων (το 70%!!!!!! δηλαδή) που είχαν καταλήξει στα χέρια των σεβαστών κοτζαμπάσηδων , διαχειριστών από τότε του δημοσίου χρήματος όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.

Τέλος κατέληγε η επιτροπή ότι από τις πωλήσεις εθνικών χτημάτων (που υποτίθεται ότι είχαν γίνει με τα περισσότερα να τα έχουν αγοράσει οι κοτζαμπάσηδες και οι καραβοκύρηδες) δεν υπήρχε καμία εγγραφή στα εθνικά κατάστιχα. Ενώ από τις συνεισφορές των Φιλελλήνων και των εράνων εμφανίζονταν καταχωρημένες μερικές χιλιάδες αντί για μιλιούνια γρόσια όπως αναφέρει η έκθεση χαρακτηριστικά.

Ο Κολοκοτρώνης βλέποντας αυτά ξεκίνησε να στέλνει οπλισμένους άνδρες του στον καθένα από αυτούς ζητώντας τα χρήματα που θα έπρεπε να συνεισφέρουν κανονικά και πετυχαίνοντας με αυτόν τον τρόπο να μαζέψει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες γρόσια. Οι Κοτζαμπάσηδες και οι καραβοκύρηδες όμως που δεν τους άρεσε αυτό κατάφεραν να πείσουν τους υπόλοιπους ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να προχωρήσουν στη σύναψη ενός δανείου από το εξωτερικό. Έτσι και τα λεφτά τους γλύτωναν και άνοιγαν μπροστά τους ένα πεδίο λαμπρό για να αρπάξουν χρήμα.

Τα προβλήματα όμως ήταν τεράστια. Ποιος θα αναλάμβανε τη διαπραγμάτευση αφού υπήρχαν πολλές «κυβερνήσεις» και ποιος σοβαρός επιχειρηματίας, οίκος, τράπεζα κλπ θα δάνειζε ένα κράτος σε αυτή την κατάσταση.

Συνεχίζεται.........

Πηγή :

Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα.

Νίκος Μπελογιάννης

Εκδόσεις ΑΓΡΑ