Η Μακρόνησος που ονομάστηκε έτσι από το σχήμα της βρίσκεται απέναντι από το Λαύριο και αποτέλεσε σύμφωνα με το αστικό καθεστώς «την προμετωπίδα της εθνικής αναμόρφωσης». «Όμορφα» λόγια για να κρυφτεί η σκληρή πραγματικότητα, αυτή δηλαδή της φυσικής και σωματικής εξόντωσης κάθε αγωνιστή.
Ξεκίνησε άμεσα την «λειτουργία του» στις 28 Μαΐου του 1947 με την άφιξη των εξόριστων στρατιωτών και την δημιουργία του Β’ τάγματος. Με καταναγκαστική εργασία των φαντάρων θα χτιστεί το 1ο στρατόπεδο. Εκεί μέσα από βασανιστήρια θα γίνεται η διαλογή των πολιτικών κρατουμένων σε «Αμετανόητους» που θα τους πηγαίνουν στο Α΄ τάγμα και σε «Επιρρεπείς αναμόρφωσης» οι οποίοι καταλήγουν στο Γ΄ τάγμα.
Στο Α΄ τάγμα Σκαπανέων (Κόκκινο) οδηγούνταν οι αμετανόητοι αρχικά και στην συνέχεια όσοι αρνούνταν να υπογράψουν δήλωση από όλα τα τάγματα. Η καθημερινή ζωή των εξόριστων εκεί ήταν μια κόλαση. Η αδυναμία του αστικού καθεστώτος να κάμψει το φρόνημα τους, οδήγησε στη μεγάλη σφαγή που έγινε στις 28 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου του 1948 και είχε σαν αποτέλεσμα να σκοτωθούν περισσότεροι από 350 άοπλοι φαντάροι και να τραυματιστούν πάρα πολλοί οι οποίοι πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ από τους βασανιστές τους.
Στο Γ΄ τάγμα (Γαλάζιο) οι εξόριστοι ζούσαν σε καθεστώς διαρκών βασανιστηρίων και καταναγκαστικών έργων που αποσκοπούσαν να κάμψουν το φρόνημα τους και να τους οδηγήσουν στην υπογραφή «δήλωσης μετάνοιας». Δίψα, Πείνα, Ξυλοδαρμοί, φάλαγγα, Πνιγμοί , Εικονικές εκτελέσεις και κάθε είδους βασανιστήριο ήταν στην ημερήσια διάταξη.
Στις ΣΦΑ (Στρατιωτικές φυλακές Αθηνών), που οι εξόριστοι αποκαλούσαν η Μακρόνησος της Μακρονήσου, τα βασανιστήρια ξεπερνούσαν και την πιο αρρωστημένη φαντασία και οδηγούσαν συχνά στον θάνατο των εξόριστων.
Το ΓΚΠΑ (Γ΄ κέντρο) «άνοιξε» τον Σεπτέμβριο του 1947 με την μεταφορά σε αυτό των έφεδρων και μόνιμων αξιωματικών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.
Τον Νοέμβριο του 1948 έφτασαν στην Μακρόνησο οι πρώτοι πολιτικοί κρατούμενοι και δημιουργήθηκε το Δ΄ τάγμα στο βόρειο άκρο της Μακρονήσου, ενώ τον Ιανουάριο του 1950 μετέφεραν από την Χίο και το Τρίκερη γυναίκες πολιτικές κρατούμενες με τα ανήλικα τέκνα τους δημιουργώντας έτσι το στρατόπεδο γυναικών.
Από τη Μακρόνησο, μέχρι το οριστικό της κλείσιμο, πέρασαν συνολικά πάνω από 100.000 θεωρούμενοι ως «επικίνδυνοι» οπλίτες και αξιωματικοί, καθώς και πολίτες, κομμουνιστές, ΕΑΜίτες ή άνθρωποι που συνδέονταν απλώς με συγγένεια ή υπόνοια με το ΚΚΕ και τους αγώνες του ΕΑΜ.
Ακολουθεί από το κανάλι του 902.gr ένα σύντομο «οδοιπορικό» στην ιστορία και τα ματωμένα χώματα της Μακρονήσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου