Καλημέρα Ανθρωπάκο,
Μετά από μακρά απουσία επιστρέφω γράφοντας για κάποια πράγματα που με θυμώνουν και που γίνονται όλο και περισσότερα. Σε αυτή την δεύτερη περίοδο λειτουργίας θα προσπαθήσω απλά να "φωνάξω" για όλα αυτά ώστε να ξεγελάσω τον ευατό μου και να αισθανθώ καλύτερα.
Ξεκινώντας λοιπόν :
Δευτέρα 30 Μάρτη
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά επαληθεύεται το ρητό "Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν".
Από την μία λοιπόν έχουμε τις Κυβερνήσεις που αδυνατούν να μοιράσουν ένα δεμάτι άχυρα σε δύο γαϊδούρια. Με δεκάδες λαμόγια γύρω - γύρω να καταληστεύουν το δημόσιο χρήμα και ατιμώρητοι να προκαλούν με τον σπάταλο βίο τους. Με τους φύλακες των θεσμών και των νόμων να είναι οι πρώτοι που παρανομούν και να ζητάνε με την πρώτη ευκαιρία το κατιτί τους για να επιλύσουν οποιαδήποτε παρανομία.
Και από την άλλη τώρα όλοι εμείς οι άνθρωποι που κοντεύουμε να ξεχάσουμε τι σημαίνει ζωή. Εμείς που οι ανάγκες (πραγματικές ή όχι) που δημιουργήσαμε ή μας δημιούργησαν μας αναγκάζουν να εργαζόμαστε από το πρωϊ μέχρι αργά το βράδυ και χωρίς να έχουμε το δικαίωμα να δηλώσουμε ότι κουραστήκαμε. Που δεν έχουμε χρόνο για την οικογένεια μας και τα παιδιά μας χάνοντας μαγικές στιγμές που δεν θα τις βρούμε ξανά μπροστά μας.
Και που όσοι από εμάς, μισθωτοί γαρ, διαπράττουμε το έγκλημα να δηλώνουμε τα εισοδήματά μας και να πληρώνουμε φόρους θα πρέπει να παρακολουθούμε το μεγάλο φαγοπότι που συμμετέχουν μόνο τα λαμόγια, αλλά να ακούμε και τα μεγάλα λόγια για την καταχρεωμένη οικονομία της χώρας μας και για το πόσα χρωστάνε τα παιδιά μας. Εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι.
Κι όμως αυτοί είναι που μας αξίζουν. Γιατί χρόνια τώρα δεν τιμωρήσαμε κανέναν. Πάντα τους ίδιους ψηφίζουμε (οικογενειακή παράδοση) και άρα δεν μας φοβούνται ότι και αν λέμε (Σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει). Και γιατί τον λίγο χρόνο που μας απομένει μας τον κλέβουν βάζοντας μας να παρακολουθούμε στο χαζοκούτι όλους αυτούς τους καλοπληρωμένους ρουφιάνους που αναλύουν την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας μας ή οποιοδήποτε τηλεσκουπίδι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.
Και για να μην ξεχνιώμαστε ακούστε λίγο πιο προσεχτικά όλους αυτούς και θα καταλάβεται ότι κακώς δεν αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη για όλους αυτούς που μας επιτρέπουν να δουλεύουμε όλη την ημέρα για ψίχουλα.
Αν συνεχίσω να γράφω θα αρχίσω να βρίζω και πρώτη μέρα δεν θα ήταν και το καλύτερο.
