Εκεί που ζήσαν οι λαοί για χρόνια μονιασμένοι
του κεφαλαίου η φάλαγγα όρμηξε λυσσασμένη,
τα μονοπώλια χίμηξαν μη χάσουν τα πρωτεία
στο άγριο ματοκύλισμα, στου κέρδους τα σφαγεία.
κι όπως αναφέρεται στους στίχους
Tη Χιροσίμα σβήνουνε κι αυτό το Ναγκασάκι,
σαν να μην γνώρισαν ποτέ του ολέθρου το σαράκι.
Βιετνάμ σαν να μην έγινε, Κορέα, Σομαλία,
πρόστυχες πένες διέγραψαν και τη Γιουγκοσλαβία,
Ιράκ, Συρία, Αϊτή, Σουδάν και Υεμένη,
του Αφγανιστάν και της Λιβύης τη γη τη ματωμένη,
της Παλαιστίνης την κραυγή, της Κύπρου το μαράζι,
της Μεσογείου τον υγρό τον τάφο που ουρλιάζει.
Στην Ουκρανία τώρα ηχούν σειρήνες στο σκοτάδι,
του ρώσικου ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ το σημάδι.
Μεγαλορώσοι κι Ουκρανοί εθνικιστές θρασίμια,
της Σκύλλας και της Χάρυβδης ξαμολημένα αγρίμια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου