Όρθιοι. [4-05-2012] - ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ

Όρθιοι, να πάμε στο παραβάν και να βγούμε από αυτό. Όρθιοι και με ψηλά το κεφάλι. Να θυμηθούμε ποιος μας έφερε εδώ. Τα ψέματα που έλεγαν, τις απειλές που εκσφενδόνιζαν. Τους προδότες που μας κορόιδευαν, τους παπαγάλους που μηρύκαζαν, τις εντολές των αφεντικών τους.  Όρθιοι εμείς και η μνήμη μας. Να θυμηθούμε, ποιος  έλεγε ότι «αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία…», ποιος έλεγε ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος, ότι έγινε σκληρή διαπραγμάτευση, ότι σε ένα δύο χρόνια θα βγούμε στις αγορές… Να θυμηθούμε  ποιος έκανε τις κωλοτούμπες του, ποιος πούλαγε φούμαρα αντίστασης.  Να θυμηθούμε ποιος μας έκανε πειραματόζωο σε ένα πρωτόγνωρο πείραμα, πρωτοφανές και μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά, που κρατάει ένα λαό σε ύφεση πάνω από 5 χρόνια! Όρθιοι και θυμωμένοι για μια Ευρώπη νονών, που εκβιάζει, εκφοβίζει, απειλεί, τιμωρεί, και υποθάλπει εγκληματίες που κερδοσκοπούν εις βάρος της δικής μας εξαθλίωσης. Όρθιοι απέναντι σε έναν κόσμο όπου 10 χαρτογιακάδες σε 3 οίκους αξιολόγησης, στοιχηματίζουν, όνειρα, ελπίδες και ζωές εκατομμυρίων, ανθρώπων. Όρθιοι στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό  σύστημα, της εκμετάλλευσης, της αδικίας, της φτώχειας και του παραλογισμού. Όρθιοι και συνειδητοποιημένοι, απέναντι, στα καθεστωτικά ΜΜΕ, που μας θεωρούν ηλίθιους χωρίς να το κρύβουν, που βάζουν τους γλείφτες των ιδιοκτητών τους, να καθοδηγήσουν το μυαλό και τη λογική μας. Όρθιοι και συνειδητοποιημένοι, χωρίς να αναμασάμε τα επιχειρήματά τους και τις συκοφαντίες τους για εργαζόμενους που πασχίζουν. Όρθιοι και συνειδητοποιημένοι στις προσπάθειές τους, να μας διχάσουν. Όρθιοι και αποφασισμένοι, απέναντι στις αλυσίδες του μυαλού μας. Σε εσωτερικά φρένα, σε απογοητεύσεις και δεύτερες σκέψεις, ότι «τίποτα δεν βγαίνει», ότι «έχουμε χαθεί», ότι «είμαστε ανίσχυροι μπροστά τους». Όρθιοι στον ευάλωτο  εαυτό μας, τις στιγμές που απογοητεύεται και καταρρέει. Όρθιοι στην αφέλειά μας, στην ευκολοπιστία μας, στην απειρία μας. Στην σίγουρη λύση της απομόνωσης. Όρθιοι στον υποταγμένο εαυτό μας. Όρθιοι και σίγουροι, ότι τα λάθη που θα κάνουμε, από δω και πέρα,  θα είναι επιτέλους καινούργια και αντάξια των στιγμών μεγαλείου που θα δημιουργήσουμε. Όρθιοι και σίγουροι, ότι δεν θα ξαναγίνουμε δεδομένοι, στα ΠΑΣΟΚ και τις ΝΔ, ότι δεν θα εξαγορασθούμε και δεν θα ξεπουληθούμε. Όρθιοι και απαιτητικοί, για ένα αύριο όπως μας αξίζει, όχι όπως τους αξίζει. Για ένα αύριο αυτονόητα δίκαιο και όχι αυτονόητα άδικο. Για ένα αύριο που να το αρχίσουμε από σήμερα. Όρθιοι και απαιτητικοί, προς τις ηγεσίες, προς τους εκπροσώπους, προς τους εκφραστές. Όρθιοι και απαιτητικοί προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Κυρίως τον καλό. Να πάμε όρθιοι στο παραβάν, έτσι όπως δεν πήγαμε τα 2,5 προηγούμενα χρόνια. Στις εκατοντάδες πορείες, διαδηλώσεις, που έγιναν στην χώρα μας. Να πάμε όρθιοι,  έτσι όπως δεν σταθήκαμε μπροστά στην υπογραφή της ατομικής σύμβασης, στην απόλυση του συναδέλφου, στην περικοπή του μισθού μας. Έτσι όπως δεν κάναμε όταν ήρθε το χαράτσι της ΔΕΗ, έτσι όπως δεν κάναμε μόλις προχτές όταν άνοιγε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Έτσι όπως δεν αντιδράσαμε, όταν έπρεπε. Έτσι να πάμε όρθιοι και έτοιμοι. Όχι γι αυτά που έγιναν, αλλά γι αυτά που έρχονται. Όρθιοι και έτοιμοι να πάρουμε στα χέρια μας, ότι είναι γραφτό να πάρει ένας λαός στα χέρια του. Την τύχη του, την ζωή του, το μέλλον του. Όρθιοι και έτοιμοι στην περιπέτεια που άρχισε. Να την ζήσουμε με τους δικούς μας όρους. Όχι με αυτούς που βάζουν, ήδη, άλλοι. Να την γράψουμε με το δικό μας μολύβι και να την χρωματίσουμε με το δικό μας χρώμα. Το κόκκινο. Έτσι να πάμε, όρθιοι, υπερήφανοι, έτοιμοι και αμείλικτοι. Γιατί οτιδήποτε άλλο, είναι ντροπή. Κακό βόλι να τους βρει. Θύμιος Κ.