Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Η χαμένη ελπίδα και ο ρόλος της Αριστεράς.

Κάποιες υποχρεώσεις οικογενειακής φύσης μου επέβαλαν ένα ταξίδι αστραπή στην γενέτηρά μου. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έδωσα κανένα σημείο ζωής μέσα από το blog.
Στην διάρκεια του διημέρου συναναστράφηκα με δεκάδες γνωστούς και άγνωστους ανθρώπους αφού χρειάστηκε να ταξιδέψω δύο φορές με πλοίο (10 και 6 ώρες). Ο κόσμος είναι φοβισμένος θα έλεγα καλύτερα τρομοκρατημένος. Δεν ξέρει τι θα ξημερώσει την επόμενη μέρα. Γελάει (ή τέλος πάντων προσπαθεί να γελάσει) και βλέπεις την πίκρα και την απόγνωση μέσα στα μάτια του. Ξεκινάνε τα δελτία "ειδήσεων" με τους εγκάθετους τρομοδημοσιογράφους - εργολάβους και αποστρέφει το βλέμμα του από την οθόνη να μην βλέπει , να μην ακούει αυτούς τους προάγγελους κακών μαντάτων. Θεωρεί απολύτως δίκαια ότι τον έχουν κοροϊδέψει , τον έχουν εξαπατήσει , τον έχουν προδώσει. Και η προδοσία είναι το μόνο πράγμα που ο Έλληνας δεν θα συγχωρήσει σε κάποιον ποτέ. Την κοροϊδία, το ψέμα, την αχαριστία , την αγνωμοσύνη μπορεί να την συγχωρήσει κάποια στιγμή. Την προδοσία ποτέ (η ιστορία μας παλαιότερη και σύγχρονη είναι γεμάτη από προδότες που ποτέ όμως δεν είχαν καλό τέλος).
Το χειρότερο όμως είναι ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελπίδα, βλέπεις το βλέμμα τους και εύκολα καταλαβαίνεις ότι δεν τους έχει απομείνει τίποτα στο οποίο να ελπίζουν, τίποτα που να περιμένουν. Και όποτε αυτός ο λαός δεν είχε κάτι να ελπίζει και να περιμένει (προδομένος πάντα από ξεπουλημένα φουκαράδικα ανθρωπάκια τους λεγόμενους πολιτικούς του) πέρασε πολύ δύσκολα χρόνια.
Αυτό που πρέπει λοιπόν γρήγορα να γίνει είναι σε αυτές τις δύσκολες στιγμές η Αριστερά να ξαναπαίξει τον ρόλο που της αναλογεί (όπως το έχει κάνει τόσες και τόσες φορές). Και αυτή την φορά έχοντας πια την απαιτούμενη ωριμότητα να μην πέσει στα λάθη του παρελθόντος και να κάνει επιτέλους την υπέρβαση αλλάζοντας την πορεία αυτής της χώρας με γνώμονα τον ΑΝΘΡΩΠΟ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου